Katarzyna Knychalska

Widowisko plenerowe opowie o Polkowicach w sposób nieszablonowy. Punktem wyjścia dla scenariusza jest przybycie do miasta pierwszej fali polskich przesiedleńców w 1945 roku. Widzowie obejrzą ten „nowy świat" właśnie z ich perspektywy. Znajdą się w tajemniczej i nieoswojonej przestrzeni, której nie mogą powiązać z własną historią czy tożsamością. Wyrwani ze swoich domów, otoczeni przedmiotami obcych ludzi, pielęgnują jeszcze nadzieję, że są tu tylko na chwilę. Nagle pojawiają się jednak postacie, które niby od niechcenia zaczynają opowiadać nowym osadnikom historię tej ziemi. Pusta przestrzeń zaczyna wypełniać się wydarzeniami, przedmioty odzyskują właścicieli, a budynki swoją historię. Okazuje się, że ten „nowy świat" ma barwną przeszłość, której nie wymaże nawet wojenna zawierucha i związane z nią narodowe antagonizmy. Im bardziej nasz wędrowny bajarz będzie się starał zniechęcić nowo przybyłych do osiedlenia się w Polkowicach, tym bardziej przedstawiany przez niego świat będzie się im jawił jako niezwykły i pociągający.

Za podstawę scenariusza posłużyły twórcom prawdziwe historie, postacie i zebrane anegdoty z przeszłości miasta. Nie zostały one jednak potraktowane dosłownie. Spektakl bowiem nie ma być dokumentem, lecz próbą budowania mitologii miejsca, w której historia jest tylko impulsem do uruchamiania wyobraźni.

Artyści włączyli do procesu twórczego mieszkańców miasta. Współtworzyli oni scenografię widowiska, jego warstwę muzyczną, a także stali się aktorami, opowiadającymi o własnym mieście.